دکتر تهرانی: درجه آزادی عمل در بخش خصوصی بیشتر است

کیفیت زندگی، سلامت اجتماعی و توان اقتصادی همگی از جلوه‌های توسعه محسوب می‌شوند. لحاظ کردن نگرش بازاریابی در مباحث توسعه، نیز می‌تواند گره‌گشای نه‌تنها معضل توسعه‌نیافتگی، بلکه مسائل اجتماعی ناشی از آن نیز باشد.

دکتر محمد بلوریان تهرانی فارغ‌التحصیل رشته اقتصاد از دانشگاه تهران است. وی مدرک فوق‌لیسانس خود را در رشته MBA از دانشگاه دولتی کالیفرنیا و دکترای بازاریابی خود را از دانشگاه ایندیانای آمریکا دریافت کرده است. دکتر بلوریان هم‌اکنون یکی از مدرسین بنام عرصه بازاریابی است که علاوه بر دانشگاه‌های دولتی، در بخش خصوصی نیز به پرورش استعدادهای جوان می‌پردازد. با استاد، در مورد نقش آموزشگاه‌های خصوصی در ارتقاء سطح آموزشی کشور، گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید؛

به نظر شما بخش خصوصی تا چه اندازه می‌تواند در توسعه و ترویج علم روز جامعه تأثیرگذار باشد؟

به عقیده من، برای ترویج علم، ما هم نیازمند منابع مالی هستیم و هم نیازمند دانش تخصصی بخش خصوصی و آموزشگاه‌های آزاد این دانش را خیلی خوب دارند و می‌توانند این کار را به‌خوبی انجام دهند، مشروط بر اینکه منابع مالی نیز داشته باشند. از سوی دیگر، این امر به دولت نیز بازمی‌گردد تا به بخش خصوصی در تأمین منابع مالی کمک کند؛ چراکه هر یک این دو به‌تنهایی نمی‌توانند بقا داشته باشند. در کشور ما ۸۰ درصد اقتصاد دولتی است، بنابراین منابع مالی در انحصار دولت است و اگر دولت به کمک مالی بخش خصوصی بیاید، قطعاً دیدگاه‌ها و اندیشه‌های بخش خصوصی می‌تواند در پیشبرد و توسعه هر دانش مؤثر باشد. نمی‌توان به‌تنهایی از دولت یا بخش خصوصی نام برد و این دو از هم تفکیک‌ناپذیر هستند.

با توجه به عدم گفتمان روز در دانشگاه‌ها فکر می‌کنید نقش آموزش در بخش خصوصی چقدر می‌تواند پررنگ باشد؟

وقتی گفتمان روز در دانشگاه وجود ندارد، کارها به‌سختی انجام می‌شود. باید آزادی فکر، ایده و اندیشه وجود داشته باشد تا آزادی گفتمان شکل بگیرد و اگر این عوامل نباشد، نمی‌توان انتظار گفتمان روز را داشت. بخش خصوصی نیز در همین جو زندگی می‌کند و هیچ فرقی با بخش دولتی ندارد درواقع هر دو در این جو هستند و از هم متأثر می‌شوند و این گفتمان، هم باید در هر دو بخش وجود داشته باشد.

آیا آموزش در بخش خصوصی می‌تواند مکمل آموزش دانشگاهی و آکادمیک باشد؟

بله بسیار زیاد. در بخش دولتی ما با چارچوب‌های فشرده و تنگی روبه‌رو هستیم که خیلی از مسائل را به دلیل همین چارچوب‌ها نمی‌توانیم بیان کنیم، درحالی‌که در بخش خصوصی، آزادی عمل اندکی بیشتر است و ما می‌توانیم در بخش آموزش، آزادانه‌تر عمل کنیم. درجه آزادی عمل در بخش خصوصی، طبیعتاً بسیار بیشتر است

باوجود نگاه مدرک رایانه‌ای که در جامعه وجود دارد آیا افراد متخصص می‌توانند از توانایی‌های خود بهره ببرند؟

ازنظر من کار هنر، بازاریابی و تبلیغات مدرک نمی‌شناسد. ما آدم‌هایی داریم که در رشته‌های مختلف هنری مدارج بالایی دارند، اما مدرک تحصیلی دانشگاهی بالایی ندارند. داشتن مدرک شاید کمک کند تا از پله نردبان اندکی بالا بروید، اما مهم جوهره و استعداد است که باید وجود داشته باشد. فکر نمی‌کنم رابطه مستقیمی بین مدرک و استعداد هنری وجود داشته باشد. همه افراد بااستعداد، می‌توانند بدون داشتن مدرک، هم مدارج بالا را طی کنند.

به نظر شما وجه اشتراک همراهی دانشگاه با بخش خصوصی در کجا می‌تواند باشد؟

دانشگاه مسئول تعالی فکری و هنری یک هنرمند و یک دانش‌پژوه است. هر چه منابع انسانی، مالی و علمی قوی‌تر باشد بهتر به دانشجو کمک می‌کند. در دنیا دانشگاه‌های بزرگ مراکزی نیستند که دانشجویان زیادی داشته باشند. مهم منابع اختصاص داده‌شده به دانشجویان است که بسیار زیاد و قوی است و باید هم این‌گونه باشد. منابع باید بیشتر باشد تا دانشجو بتواند در هر رشته‌ای، با توجه به منابعی که در اختیار دارد موفق عمل کرده و مدارج بالا را طی کند.